Terminal document/c
It is terribly dangerous to let your thoughts wander when you are in any public place or within range of a telescreen. The smallest thing can give you away. A nervous tic, an unconscious look of anxiety, a habit of muttering to yourself—anything that carried with it the suggestion of abnormality, of having something to hide. In any case, to wear an improper expression on your face… is itself a punishable offense. There is even a word for it in Newspeak: facecrime
Your worst enemy is your nervous system. At any moment the tension inside you is liable to translate itself into some visible symptom.
Your worst enemy is your nervous system. At any moment the tension inside you is liable to translate itself into some visible symptom.
posted by Vinqo Denken at 9:13 AM
2 Comments:
'if the idea is to live, it must touch reality on some side, that is to say, it must be able, from step to step, and by progressive diminutions or contractions of itself, to be more or less acted by the body at the same time that it is thought by the mind. Our body, with the sensations it receives on the one hand, is then, that which fixes our mind, and gives it ballast and poise. The activity of the mind goes far beyond the mass of accumulated memories, as this mass of memories itself is infinitely more than the sensations and movements of the present hour, but these sensations and these movements condition what we may term our attention to life, and that is why everything depends on their cohesion in the normal work of the mind . . .'.Henri Bergson, _Matter and Memory_, trans. Nancy Margaret Paul (New York: Zone Books, 1991), p. 173.
Περιδίνηση και διάθλαση στο φώς, στα χρώματα στο φώς στα χρώματα.
Εκτίναξη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σε όλα τα σημεία του ορίζοντα σε κάθε σημείο του χώρου στο άπειρο.
Ταξιδεύοντας με ηλιγκιώδη ταχύτητα, φλόγες γλύφουν τα πλευρά, το στήθος.
Πάνω από λιβάδια καταπράσινα.
Να’μαι, έρχομαι, ήρθα, εδώ είμαι, Χριστέ μου επιτέλους να’μαι, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ όπου πάντα τα όνειρα μου αισθάνονταν, γνώριζαν, γεννιούνταν, φώλιαζαν.
Σε αυτά τα χωράφια, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ. Εμείς, εγώ, εμείς, εμείς, εμείς, εμείς, να περνάμε μέσα από τοίχους, χόρτα, δένδρα. Να κυλιστούμε, να εκτιναχτούμε χωρίς βαρύτητα. Να παίζουμε και να γελάμε, να γελάμε, να γελάμε.
Ότι είχαμε θεωρήσει "ήλιος" φαντάζουν αδύναμες λάμπες σε μουντό τοπίο από παροπλισμένες χίμαιρες.
Εδώ το φως λούζει, διαπερνά.
Κάθαρση, έκσταση, διάχυση, εκτίναξη, περιδίνηση, διάθλαση.
Ράγες φωτεινές που τέμνονται στον αέρα εκτείνονται στο άπειρο, διαθλώνται, διασκορπίζονται, λειώνουν και γίνονται καταρράκτες από φως και χρώματα.
Το σώμα μετεωρίζεται αφήνοντας μία γλυκιά και υπέροχη αίσθηση στο στομάχι.
Χρώματα ξανά μη ειδωμένα που αλλάζουν συνέχεια. Παίζουν. Τυλίγονται. Επιταχύνονται. Ζωογονούν.
Ουσία
Ουσία
Ουσία
Ουσία
Το εδώ γίνεται παντού και πάντα, όλα ενοποιούνται.
Ουσία
Ουσία
Ουσία
Όπως όταν κουνάς νωχελικά το κεφάλι σου δεξιά - αριστερά, πάνω και κάτω.
Οι εικόνες ενώνονται όλες σε μία που τα περικλείει και τα περιλαμβάνει όλα
όλα τα ενοποιεί και τα κατανοεί, αισθάνεται και πραγματώνει.
Τα αντίθετα ενώνονται χορεύοντας.
Πανηγύρι, γιορτή λαχτάρα, ανάσα, ζωή.
lost bodies,, thnx god for having u thano.
Post a Comment
<< Home