τα πράγματα αποσπούνται από την ωφέλεια.

όσα πράγματα διαχωρίστηκαν από την αρχική τους μορφή ,
αντάλλαξαν την ερμηνεία τους με μια νέα παράσταση της ανάγκης.
Εξαναγκάστηκαν ή όχι να κινηθούν, σημασία έχει ότι μια νέα χρήση
τα απέσπασε από την προηγούμενη κατάσταση.Μπόρεσε η ανάμνηση
να νικήσει την ορμή της νέας ωφελιμότητας και την τελευταία στιγμή
να διατηρήσει λίγη από την υπάρχουσα εμπειρία ως συστατικό
αυτής της ανταλλαγής;Ή κατά την απλή αντίληψη των εξωτερικών
πραγμάτων με την όραση και την ακοή αδράνησε το αναγκαίο μπροστά
στο επιθυμητό;Ότι και εάν σήμαιναν τα πράγματα απλά θα καταστραφούν.
Θα ικανοποιήσουν αφού καταναλωθούν.Η θυσία αυτή διατηρείται μέσα στα
πράγματα αναιρώντας την αυτονομία τους.Η αναγκαιότητά τους είναι προιόν
πάθους, ένα περιστατικό της φαντασίας,μία τυχαία αίσθηση που παρέσυρε
όλες τις παρατηρήσεις και αντιλήψεις στην ψευδαίσθηση του ωφέλιμου.

every avantgarde grows old and dies without seeing its successors, because succession doesn't follow straight, but through a contradiction.

- Butch, whose motorcycle is this?
- It's a chopper.
- Whose chopper is this?
- Guy Debord's.
- Who's Guy Debord?
- Guy Debord's dead, baby... Guy Debord's dead.

Quentin Tarantino, 1994 from the film "situationist fiction